Ercan Yilmaz ikinci öykü kitabi Son Güzel Günlerimizde bizi her seyin baslangicina götürüyor Cocuklugumuza. Fotografini cektigi, ayrintilarini resmettigi o evren ise asina bir manzaraya isaret ediyor Satir aralarindan bir kusak, bir ülke, bir dönem okura göz kirpiyor.
Masa örtüsünden yaptigi pelerinle ucmaya calisan, Bruce Leeyi ne kadar dikkatli izlese de bir araba dolusu dayak yemekten kurtulamayan, imkansizliklari hayal gücüyle telafi eden, hayal gücünü ise kitaplardan alan bütün cocuklarin hikayesi Son Güzel Günlerimiz.
Gözümü actigimda asirlarca yaslandigimi sanacak kadar uzun gelen, birkac dakikalik uykular. Halbuki ben uykuya dalarken annesine dogru k osmakta olan kizil civciv henüz görüsümden cikmamisti. Halbuki agacin gövdesindeki o karincanin öteki karincaya yol verirken yasadigi telas hala devam ediyordu. Halbuki annemin beni cagiran sesi, ismimin kisaligina ragmen daha yenice son harfimdeydi. Ama upuzun bir huzur.
