Hikayesi uzun olan, cümleleri kisa tutar. Zihin bir kara kutu mudur Yazarin zihni hep uyanik midir Gercekle kurmaca ne kadar birdir Sir denilen, bir gün aciga cikan midir Ercan y Yilmaz, sorulari bir bir yanitliyor romaninda. Yasam ve yazma eylemi arasindaki siniri kaldirirken, hafizayi da sorguya cekiyor. Unutmak ve hatirlamak istememek; ikisi ayni olamaz. O Öyle Olmadi, bütün renklerin beyaz oldugu bir cografyada, yitirisin degil, hic sahip olamayisin romani; Bünyaminin, Mechulün Asalin ve Ercanin, dostlukla tamamlanma hikayesi. Anlatilanlar ne kadari dogru bilinmez. Belki de o öyle olmadi. Insan isterse bir öyküye dahil olabilir, siirde yaslanabilir ya da bir romanda susabilir ama hicbir zaman masalinin disina cikamaz. Denersin. Yüksek bir yere cikarsin, Burada masal yok, dersin, bulutlar seni yaniltir. Inersin derin bir magaraya. Serinlik, buradayim der; seni yaniltir. Yüzersin. Kacamazsin. Insan masalindan kacamaz, bir de topraktan...